تاریخچه سگ نژاد پامرانین

تاریخچه سگ نژاد پامرانین‌ به نژادهای قدیمی اشپیتزها از کشورهای دوردست شمالی برمی گردد.

نزدیکترین نژاد مربوط به پامرانین Norwegian Elkhound و Schipperke ، اشپیتز آلمانی و اسکیموی آمریکایی و دیگر اعضای اشپیتزها هستند.

همه آنها با چهره سه گوش، گوش‌های ایستاده و پوشش ضخیم خزمانندشان مشخص می شوند.

اوایل پامرانین ها وزنی حدود ۱۳ کیلوگرم داشتند.

برای اشنایی با تاریخچه سگ پامرانین در ادامه مطلب با ما همراه باشید.

سگ پامرانین به عنوان سگ بزرگ سورتمه در قرن شانزدهم استفاده می‌شد.

اما با گذر زمان در قرن نوزدهم کارش تغییر کرد و اندازه‌اش کوچک‌تر شد.

به همین دلیل شخصیت این نژاد شبیه به سگ‌های بزرگ است.

این‌ نژاد در گروه سگ‌های عروسکی و سرگرم کننده طبقه‌بندی می‌شود.

این سگ از گروه اشپیتز است که به نام منطقه‌اش Pomerania در آلمان و لهستان در اروپای مرکزی نامگذاری شده است.

ورود سگ پامرانین به انگلیس
سگ پامرانین به عنوان یک نژاد توسط طرفداران انگلیسی‌اش پرورش یافت.

البته قبل از قرن ۱۸ میلادی، پامرانین در انگلستان خیلی شناخته شده نبودند.

بعد از قرن ۱۸ به این دلیل که این نژاد مورد علاقه اعضای سلطنت انگلیس بود، محبوبیت یافتند.

ملکه شارلوت در سال ۱۷۶۱ با King George 111 ازدواج کرد و سگ های حیوانات خانگی خود را به انگلستان آورد.

پامرانین ملکه شارلوت در آن زمان به نام “گرگ سگ” شناخته می‌شد و به طور عمده به رنگ سفید بود.

بعد از آن با توجه به خاستگاهش در آلمان پامرانین نام گرفت.

پامرانین ها در انگلستان معمولا به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می شدند و از نقاشی‌های مختلف اطلاعات زیادی در موردشان به دست آمده است.

با واردات چندین پامرانین تا سال ۱۸۷۰، روند رو به رشدی در انگلستان برای این پرورش سگ بوجود آمد.

در سال ۱۸۵۹، در نیوکاسل اولین نمایشگاه سگ‌های انگلیسی برگزار شد و در سال ۱۸۶۱ نمایشگاه دیگری در باغ وحش Belle Vue در منچستر برگزار شد.

نمایشگاه بیرمنگام
در دسامبر ۱۸۶۲، سه سگ پامرانین را نیز برای نمایشگاهی در بیرمنگام به عنوان بخشی از نمایش سوم سالانه ورزشی به نمایش گذاشتند.

آنها در یک کلاس فوق العاده طبقه‌بندی شدند که برای سگ های کوچک خارجی اختصاص یافته بود که برای ورزش های مزرعه استفاده نمی شدند.

پامرانیان هایی که در این نمایشگاه وارد شدند:
۱. “آلبا” متعلق به اقای رابرت تورنلی

۲. “چارلی”، متعلق به آقای C. برادلی.

۳. “پاپ” متعلق به آقای J.A. براونینگ بودند.

همه سه صاحب این سگ ها در بیرمنگام ساکن شدند. در این کلاس ۱۲ سگ وجود داشت.

نمایشگاه بین‌المللی لندن

برای اولین بار، در سال ۱۸۶۳، کلاس‌های مختلف پامرانیان‌ها در نمایشگاه بین‌المللی بزرگ لندن نمایش داده شد.

سه پامرانین برتر در نمایشگاه بین المللی:

اول: “Snap” متعلق به آقای Laskie

دوم: “Geuss” متعلق به آقای سنت Quinti

سوم: “فاکس” متعلق به آقای ایاتون

بودند و برای اولین بار در انگلیس این نژاد تحت نام سگ پامرانین ثبت شدند.

باشگاه پامرانین توسط نه عضو در سال ۱۸۹۱ تأسیس شد.

پرورش‌دهندگان علاقه شدیدی به کاهش اندازه این سگ‌ها داشتند.

آنها همچنین برای تولید رنگ‌های جدید این نژاد تلاش می‌کردند.

در حال حاضر رنگ‌های دیگری از پامرانین مانند پرتغالی، آبی و شکلاتی نیز وجود دارد.

بر اساس اطلاعات ثبت شده در سال ۱۸۰۴، در کابینه‌ای بنام “کابینه ورزشکار”، در آن دوره این نژاد سگ گرگ یا پامرانین، به رنگ‌های زرد کم رنگ و یا کرم و رنگ‌های روشن در قسمت‌های پایین تر بدن دیده شده است .

البته بعضی از آنها سفید و تعداد کمی هم سیاه هم بوده‌اند.

ورود سگ پامرانین به ایالات متحده
سگ پامرانین در اواخر دهه ۱۸۰۰ میلادی وارد ایالات متحده شد.

در اواخر دهه ۱۸۸۰، پامرانین ها در برنامه های مختلف در ایالات متحده آمریکا نمایش داده شدند.

در سال ۱۹۰۰، این کشور به صورت رسمی این نژاد را به رسمیت شناخت.

در ۱۰ ژانویه ۱۹۱۱ نخستین نمایشگاه نژاد پامرانین در هتل ولدورف آستوریا نیویورک برگزار شد.

در طول این دوره، سگ ها را از نظر سایز کلاس بندی می کردند و برای هر یک از سگ های کوچک، متوسط و بزرگ کلاسی ارائه می شد.

در باشگاه Pomeranian موافقت شد که پامرانین های عروسکی زیر ۳ کیلوگرم وزن داشته باشد.

یعنی بخاطر کارایی و نگه داری از آن به عنوان سگ خانگی و عروسکی این وزن را برایش مناسب دانستند.

پامرانین های دیگر که بیش از حد بزرگ بودند و بالای ۹ کیلوگرم وزن داشتند، جز رده سگ های سنگین وزن قرار گرفتند.

بخش بزرگی از اعتبار این سگ در انگلستان، به نوه ملکه شارلوت، ملکه ویکتوریا مربوط می شود.

او شور و شوق زیادی به پامرانین های خود داشت و این را به دیگران هم انتقال داد.

علاقه خانواده سلطنتی به سگ پامرانین بسیار به محبوبیت او افزود.

طی چند سال، ملکه ویکتوریا همراه با خانم توماس، خانم گوردون لین و خانم همیلتون به عنوان یکی از پرورش دهنده های پیشروی این نژاد فعالیت داشت.

ملکه “مارکو” مدال طلای باشگاه پامرانین را به دست آورد.

خانم توماس سگ ها را از آلمان آورده بود و کیفیت سگ های خود را بهبود بخشیده بود.

خانم همیلتون دارای سگ‌هایی از رنگ های مختلف بود اما تمرکزش روی رنگ سفید بود.

پامرانین ها با مبالغ زیادی پول مبادله می شدند و یک سگ مناسب برای پرورش بودند.

افراد مشهور زیادی در طول تاریخ پامرانین داشتند.

از جمله مارتین لوتر کینگ که اسم سگش را در نوشته‌هایش آورده. پامرانین او بلفرلین نام داشته.

وقتی میکل آنژ سقف کلیسای سیستین را رنگ می‌کرده، پامرانینش ، مینشسته و نگاهش میکرده .

اسم پامرانین نیوتن دایموند بوده. دست نوشته های آیزاک از دست دایموند در امان نبودند.

موتزارت هم پامرانینی به اسم پیمپرلد داشته.